W skrócie

Mia Evens żyje w ciągłym ruchu w środku Portland. 

Nie myśli o przeszłości - było i minęło. Trzeba zacząć żyć na nowo.

Pewnego letniego wieczoru, dziewczyna wyszła z pracy i skierowała się prosto do domu tą samą, dobrze znaną jej drogą. Jednak coś jest inaczej. Ulica, zazwyczaj pusta i smutna, tego dnia tętniła życiem i radością. Ludzie pchali się na siebie, piszczeli i krzyczeli coś podekscytowani. Dziewczyna przeciskała się z trudem przez tłum ludzi mamrocząc ciche ,, Przepraszam, chce przejść".

Zdziwiona i zdezorientowana szła przed siebie, a przez gęstą zasłonę ludzi nie wiedziała już czy idzie w dobrym kierunku. Nagle tłum, dosłownie w jednej sekundzie zniknął, a zanim  zdążyła zareagować, usłyszała dźwięk klaksonu. 

Upadła. 

Ból.

Ludzie dookoła. 
Krzyki.

Mgła.

On...

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Witam Szanownych Czytelników :)
Druga cześć powstaje, a to jej przedsmak!
Powiem wam, że jestem strasznie nakręcona na tą cześć :)))
Mam dużo pomysłów, mega weny i wg jest git :)) ( Boże spraw by w międzyczasie nie wyleciały mi z głowy...)                                                        

Dodaję te notkę bardzo wcześnie ( Planowała dopiero za dwa tygodnie ) Ale po prostu nie wytrzymałabym :3 Liczę na wasze opinie, to bardzo przyjemne kiedy ktoś chce podzielić się swoją opinią :) A, i jeszcze myślałam o tym by nie zacząć pisać z perspektywy narratora. W końcu to druga cześć więc można coś zmienić nie? :) I wg byłoby mi łatwiej pisać i wplatać uczucia, opisy i myśli bohaterów wtedy :)
Ok. Zakończę mój komentarz końcowy by w rezultacie nie okazał się dłuższy od ,,streszczenia".
Czekam na wasze szczere opinie - ja się nie obrażę :)
Życzę miłego dnia. 
Pozdrawiam.
Autor.